และแล้วความฝันของเจ้าของร้านดอกไม้ตัวเล็กๆ ก็เป็นจริงจนได้ ด้วยความที่นั่งอดตาหลับขับตานอน ดูซีรี่ย์ต่อเนื่องมาหลายแผ่น หลายเรื่อง ตั้งแต่ Full House จนมาถึงเรื่องดังๆ อีกหลายเรื่อง และเมื่อรู้ว่าทั้งหมด มาจากเกาหลี ก็กระตุ้นต่อมอยาก (เที่ยว) ศึกษาดูงาน หาเรื่อง บินไปดูดอกไม้สดๆ สวยๆ ถึงที่ประเทศเกาหลีค่ะ

เริ่มต้นจากสนามบินสุวรรณภูมิ ที่ใครๆ เมื่อผ่านด่านออกเมือง สู่ Duty Free ได้แล้ว ช็อตนี้ต้องไม่พลาดใช่ไหมล่ะคะ

ตัดฉับมาถึงที่สนามบิน อินชอน ว่ากันว่าที่นี่ ได้รับรางวัลสนามบินดีเด่นต่อเนื่องมาแล้ว 3 ปี ตั้งแต่ 2005-2007 แต่ตอนก่อนจะลง ปรากฏว่านักบินไม่สามารถนำเครื่องลงได้ สภาพอากาศแปรปรวนอย่างหนัก จึงต้องไปลงอีกที่หนึ่งก่อน สักครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้ ถึงจะบินกลับมาลงที่นี่ได้ค่ะ แต่ทั้งหมดก็ไม่ทำให้เจ้าของร้านดอกไม้ คนนี้ลดละ ความพยายาม ท้อแท้ไปได้หรอกค่ะ

ส่วนนี้คือ โฉมหน้าของไกด์สาว พราวสเน่ห์ คุณแอนนี่ ประจำ Macro World Tour ทัวร์ที่เราเลือกเดินทางมาด้วยครั้งนี้ค่ะ ดูสวยๆอย่างนี้ ที่จริงแล้วเธอมากไปด้วยพรสวรรค์ด้านการ Entertain ลูกทัวร์ ทั้งเอาอกเอาใจสารพัด ขนม นมเนย ไม่ขาดมือ แถมยังเอาน้ำจิ้มสูตรเด็ด ติดมาจากเมืองไทย เอาไว้ทุกๆมื้อที่อาหาร ไม่ถูกกับลิ้นคนไทยอย่างเราๆ นั่นเองค่ะ

พูดถึงอาหาร ก็ต้องเริ่มกันด้วยมื้อแรกของการเดินทาง เราหยุดกันก่อนจะไปถึงเกาะนามิ ที่ซึ่งหลายๆคน มาถึงเกาหลี เป็นต้องเดินทางมาที่นี่ เพราะมีซีรีย์ดังมาถ่ายที่นี่ หลายต่อหลายเรื่องเหมือนกันค่ะ

จำชื่อร้านไม่ได้ค่ะ แต่ร้านนี้จะเสริฟ เนื้อหมูในกระทะร้อนๆ ราดด้วยซอสเผ็ด หลายๆคนทานแล้วติดใจ เพราะน้ำและเครื่องเคียง เติมได้เรื่อยๆค่ะ

เห็นแล้วน้ำลายไหลรอบ 2

สิ่งที่ร้านอาหารที่นี่ ไม่เหมือนบ้านเราอย่างแรก คือ เค้าเป็นเมืองหนาว ก็ไม่จำเป็นต้องติดแอร์ในร้านค่ะ เพียงแต่เปิดหน้าต่างหรือประตูเอาไว้ ด้านในก็เย็นสบายแล้ว แต่ก็ต้องตั้งฮีตเตอร์ เอาไว้เพิ่มความอบอุ่น พูดง่ายๆว่าสลับกันกับบ้านเรา เดินเข้าร้านจะอุ่นๆ พอออกมาจะเหมือนติดแอร์

กว่าหัวหน้าทัวร์และไกด์ท้องถิ่น คนขับรถ จะได้ทานอาหารกัน เราก็เริ่มทานกันอิ่มแล้ว ระหว่างนี้ก็เลยออกไปถ่ายรูปเล่นกัน รอคนอื่นๆให้ทานเสร็จ

และแล้วสายตาก็ไปสะดุดกับ อะไร..

โอโหเฮะ สตอเบอรี่ ขายกัน 6000 วอน หรือประมาณ 187 บาท แต่ถ้าเหมาทั้งกล่อง ประกอบไปด้วยสี่กล่องเล็ก จะอยู่ที่ 22,000 วอน หรือประมาณ 687 บาทค่ะ ถ้ายอมอดทนอีกหน่อย จะมีเวลาไปซื้อสตอเบอรี่ ที่ตลาด ซึ่งจะราคาตั้งแต่ 3000-6000 วอนค่ะ

ตัดไปที่เกาะนามิ ที่นี่สีสันสวยงามเหมือนกับในแผ่นหนังนั่นแหละค่ะ เพียงแต่น่าเสียดายว่าตอนที่มานี้ เป็นต้นเดือนเมษายน ก็เลยยังไม่มีดอกสักดอก ที่ออกมาให้ถ่ายกันเลย มองไปทางไหนก็มีแต่สีน้ำตาล สีขาว โล้นๆ ไปหมด ก็สวยไปอีกแบบค่ะ แต่แล้วงานนี้จะได้เจอดอกไม้บ้างไหมเนี่ยะ

ว่าแล้วก็ถ่ายคู่กับสัญลักษณ์ของเกาะ NM ค่ะ

อีกสัญลักษณ์ 555 นั่นคือเด็กๆ มัธยม ที่มาทัศนศึกษาบนเกาะนั่นเองค่ะ

ลองสักมุมกันดูบ้างไหมคะ

อา.. นี่มุมโปรด เลียนแบบละครเรื่องไหนน้า..

แล้วอันนี้เรื่องไหนน้า… ใครนึกออกมีรางวัล

อ๊ะ คุณลุงคนนี้มาทำอะไร

นี่แหละค่ะ เขาเป็นผู้อยู่เบื้องหลังความสวยงามของเกาะนี้ เพราะคุณลุงจะคอยเก็บกวาด ขยะต่างๆ ออกจากจุดถ่ายภาพ เพราะฉนั้น นักท่องเที่ยวอย่างเราๆ ก็จะได้ภาพที่สวยงาม ติดไม้ติดมือกลับไปทุกๆคนค่ะ

อย่างเช่นภาพนี้ สวยงามไหมล่ะค่ะ … (นี่แอบเม้าท์ชั้นแน่ๆเลย) ก่อนที่จะน้ำลายไหลไปกว่านี้ ลองไปดูของกินแทนดีกว่าค่ะ ที่นี่มีขายข้าวโพดย่าง และก็หมูย่างชิ้นยาวๆ แบบนี้ค่ะ น่ากินพอๆกับเด็กมัธยมเลยค่ะ

กินอิ่มแล้วก็เดินไปถ่ายรูปกัน่ต่อ หามุมสวยๆไม่ได้แล้วก็ ไปดูภาพต่างๆที่เขาถ่ายกันเอาไว้ ก็ได้ค่ะ อันนี้นิทรรศการภาพถ่าย ที่เขามาถ่ายในรูปแบบต่างๆกันไป ลองดูเป็นตัวอย่าง แล้วเอาไปลอกเลียนแบบก็ไม่ว่ากันค่ะ

ช่างภาพของเรา ชักภาพไปได้สัก ร้อยกว่ารูป แบตกล้องเตือนแล้วค่ะ ฉนั้นวันนี้พอแค่นี้ก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้มาเล่ากันต่อนะคะ บ๊ายบาย…